Tekst "Wyborczej" roi się od liczb, ale konia z rzędem temu, kto zgadnie, czy 8700 zł miesięcznie to realne, czy nominalne średnie zarobki w KGHM; innymi słowy - czy w tym roku przeciętny miedziowiec zarobi 12x8700, czy 18x8700. Mniejsza jednak o to: tak czy siak KGHM to żyła złota. Dla związkowców (ich zarobki sięgają 30 tys. zł miesięcznie), całej załogi, i nawet budżetu, któremu coś skapnie po obdzieleniu zyskiem wszystkich objętych zbiorowym układem pracy.
Jaka w tym zasługa samej firmy i jej zarządu? Żadna. To efekt wzrostu cen: trzymiesięczna miedź kosztuje dziś w Londynie $9260 za tonę. Dwa lata temu, na dnie kryzysu - $2850. Cenę windowała koniunktura w Chinach, a teraz - niezłe ponoć perspektywy gospodarki USA. Nie ma przeszkód, by w przyszłym roku tona miedzi przebiła $10 000. To zaś oznacza, zgodnie z układem zbiorowym, że średnia płaca w KGHM skoczy zapewne powyżej 10 tys. zł. Porównywanie jej z jakąkolwiek inną branżą czy przedsiębiorstwem produkcyjnym, dziś bez sensu, będzie jeszcze zabawniejsze.
KGHM potrzebuje inwestycji. Związki nie chcą o tym słyszeć - żądają kolejnych podwyżek płac i gwarancji zatrudnienia na 10, a najlepiej 20 lat. Dotychczasowe doświadczenia każą prognozować, że zarząd na to pójdzie. Ci, którzy ze strony zarządu podpisali obecne układy zbiorowe, są wszak bezkarni, choć czyniąc to dopuścili się ewidentnego działania na szkodę spółki.
