Najzwyczajniej w świecie mam kawał satysfakcji: ustawa obniżająca ubeckie emerytury nie upadła w Trybunale Konstytucyjnym. TK uznał - wprawdzie przy 5 zdaniach odrębnych w 14-osobowym składzie, ale niech tam - że uprzywilejowane emerytury byłych esbeków nie zostały "słusznie nabyte". Zdaniem TK nie jest istotne, że obniżka obejmuje także tych, którzy po 1989 zostali "pozytywnie zweryfikowani": weryfikacja nie oznacza uniewinnienia.
Wybór polegający na wstąpieniu do tajnej policji politycznej nie zasługuje na aprobatę - oświadczył prezes TK w ustnym uzasadnieniu i to zdanie w imieniu całego TK (bo jako sędzia Bohdan Zdziennicki złożył zdanie odrębne) cieszy mnie najbardziej. Oznacza bowiem, że liczy się coś więcej niż goła litera prawa i nie ma udawania, że prawo przed i po 1989 r. to takie samo prawo, a państwo polskie przed i po 1989 to porównywalnie istotne dobra wspólne.
Równie ważne jest uznanie, że ustawa nie krzywdzi esbeków nadmiernie, bo ich emerytury są także po obniżce wyższe od przeciętnych. Trybunał dopuścił się w tym wypadku niekonsekwencji. Moim zdaniem jest to niekonsekwencja bardzo cenna. Jeszcze napiszę o tym szerzej.
Przepadła tylko obniżka emerytur członków WRON. "Tylko", bo ten dopisany do ustawy w ostatniej chwili przepis był nieudany pod każdym względem. TK zauważył np., że skoro podstawą obniżki ma być przynależność do WRON, powołanej 13 grudnia 1981, to nie można obniżać przelicznika emerytalnego za okres przed owym terminem. Wątpliwości budzi też samo kryterium.
Pisałem już, że na emerytalnym akurat uderzeniu w paru żyjących generałów zależy mi niespecjalnie i przy tym poglądzie pozostaję. Grunt, że w życie wchodzi obniżka emerytur esbeków. Niewielka, ale zawsze jakaś namiastka dekomunizacji, dezubekizacji, sprawiedliwości.
