Parę dni temu portal Agory pochwalił się, że ma już 100 milionów komentarzy. Ja zaś dochrapałem sie 100 tysięcy pod postami na tym blogu. 92 tys. wiszą, reszta odeszła wraz ze zbanowanymi lub likwidującymi swe konta blogerami.
Gazeta.pl pracowała na to 9 lat. Ja blog prowadzę od prawie trzech, choć odjąć należałoby niemal 9 miesięcy braku aktywności. Dużo to? Mało? Dobrze czy źle? Licho wie. Onet ma pewnie miliard komentarzy i jakoś nie zazdroszczę.
Komentarze, jak i moje posty, są na różnym poziomie. Lepsze i gorsze. Raz mam wrażenie, że średnia jakość rośnie, jak pod "postem o Topolánku"; raz zaś - że spada, jak we wszystkich dyskusjach o Katyniu.
Od stu tysięcy komentarzy, które są, bardziej bolą te, których nie ma. Od kilkunastu godzin drażnię was żółtą ramką z prawej - o egipskim palaczu książek, który w przyszłym tygodniu zostanie zapewne szefem... UNESCO. Ramkę wkleję tutaj, bo z prawej zastąpi ją wkrótce coś bardziej aktualnego. Ale pies z kulawą nogą... w mediach mainstreamowych zresztą też.
Jeśli tam są, trzeba je spalić; jeśli jakaś tam jest, sam pierwszy to zrobię
min.kultury Egiptu Faruk Hosni rok temu na wieść, że w Bibliotece Aleksandryjskiej są żydowskie książki.
If you're looking for someone to defend freedom of thought, I'm your man
Hosni wczoraj w Paryżu apelując o poparcie jego kandydatury na szefa UNESCO. Jest faworytem. |
Wszakże wielkie wszystkim dzięki, bo komentarzami blog żyje.
