Piszę tę notkę dla siebie, bo rzecz mnie gryzie pomimo, iż należy do pogardzanej przeze mnie obyczajówki. Wczoraj sądziłem, że zaproszenie Jaruzela na RBN spłynie po mnie szybko. Nie spłynęło. Dziś zdziwiłem się, że dość łagodnie - jako o "pewnej demonstracji politycznej" - mówi o tym Jarosław Kaczyński. To coś więcej - to prowokacja.
Nie przywiązuję większej wagi do symboliki, a wymogi protokołu przyjmuję do wiadomości. Skoro już generał został pierwszym prezydentem III RP, niech sobie tkwi w kluczu, z którego przydziela się miejsce na defiladach, oficjałkach rocznicowych czy pogrzebach. Wbrew wielu twierdzę, że nie jest tu istotne, iż wybrało Zgromadzenie Narodowe. Pierwszy premier III RP, Tadeusz Mazowiecki, objął urząd z nadania Sejmu, który wybraliśmy tylko w 1/3 - to nie zrównuje go z Jaruzelskim. Niemiecki prezydent nigdy nie był wybierany w wyborach powszechnych, a nikt nie kwestionuje jego legitymacji w skromnym skądinąd zakresie jego uprawnień.
Inaczej niż Kaczyński nie burzę się więc zanadto, że Bronisław Komorowski zaprosił generała na swoją inaugurację. To oficjałka. Inaczej z RBN: choć raczej fasadowa, jest ciałem doradczym, konstytucyjnie uprawnionym do współpracy z prezydentem. Zapraszanie byłego szefa reżimu okupacyjnego do pracy w organie wolnego państwa - choćby miało mieć zupełnie epizodyczny charakter - musi budzić sprzeciw, odrazę, głęboki absmak (znów używam słów Kaczyńskiego).
Nie wątpię, że komentarze w s24 idą znacznie za daleko, co zresztą nie jest niczym nowym. Ale problem jest: Komorowski wykazał się czymś gorszym niż zwykła głupota polityczna. Dopuścił się prowokacji, ktora długo będzie mu się odbijać czkawką. Po prostu musiałem to napisać uznając z perspektytwy kilkunastu godzin, że poprzednie post scriptum nie wystarczy.
Komentarze