Szedłem właśnie na fajkę, na balkon, gdy Kamil Durczok oznajmił, że pięciu oferentów startuje w wartym półtora miliarda złotych przetargu na samolot szkolno-bojowy dla polskich sił powietrznych. Uznałem, że nałóg poczeka. Durczok już zniknął, ustępując miejsca materiałowi reporterskiemu.
Mocny początek zrobiła perkusja. Po chwili zawtórowała jej gitara basowa, brzmiąca nieco jak Deep Purple z lat 70. Na ekranie leciał jakiś samolot. Teraz, przy akompaniamencie kilku gitar ekran podzielił się na cztery części, a na każdej coś leciało. W lewym górnym rogu pojawiło się jakieś logo. Nogi same składały się do pląsów, ale materiał skończył się po jakiejś minucie. Nie padło ani jedno słowo.
- Wracamy na ziemię - rzekł nieco zadumany Durczok i próbował mnie zainteresować libacją polskich piłkarzy nad Atlantykiem. Wybrałem balkon, próbując strawić to, co widziałem przed chwilą. Jaka szkoda, że nie zapamiętałem, kto był autorem "materiału reporterskiego". A raczej - teledysku, którego tematem było półtora miliarda złotych naszych podatków.
Następny krok to może relacja z debaty budżetowej w Sejmie bez śladu oryginalnego dźwięku, bez słów reportera padających z offu, zrealizowana w formie teledysku do jakże pasującego kawałḱa Maryli Rodowicz: "Bo to, co nas podnieca, to się nazywa kasa". Rady programowe i etyczne stracą rację bytu, bo jak tu skłamać lub niedopowiedzieć czegoś milcząc? Oceną programów informacyjnych zajmą się choreografowie, a "Fakty" zostaną połączone z "Tańcem z gwiazdami". Z pożytkiem dla obu produkcji.
