Zaiste czasem mnie wkurzacie. Nie czytacie, po czym przypisujecie mi intencje, których nie miałem. Tomasz Terlikowski nie przewidział skutków swej propozycji. Policzyłem i to mu wytknąłem - i tylko to! Nie krytykuję jej ideologicznie, bo ona mi ideologicznie odpowiada! W poście "Antyrodzinna arytmetyka" stwierdzam goły, prawno-arytmetyczny fakt: Dzisiejszy polski system podatkowy nie pozostawia miejsca na nowe prorodzinne ulgi w PIT, bo ogromna większość rodzin wielodzietnych i tak PITu nie płaci. Oczywiście nie znaczy to, że rodziny te są znacząco uprzywilejowane, że nie składają się na budżet. Jak wszyscy, płacą podatki pośrednie oraz parapodatkowe składki na obowiązkowe "ubezpieczenia" - emerytalne, chorobowe, rentowe i zdrowotne. Spróbuję teraz rozpisać strukturę ciężarów podatkowych rodziny z trójką dzieci (lub więcej), zarabiającej od "bardzo mało" do "średnio". Z każdego 1000 złotych, które na zarobki owej rodziny przeznacza pracodawca (lub pracodawcy)... * 235 zł zabiera ZUS
* 69 zł zabiera NFZ
* 140 zł zabiera VAT i akcyza
* 10 zł zabiera gmina (podatki lokalne)
* 0 zł (zero) pochłania PIT. Na życie - czyli pokrycie cen netto niezbędnych towarów i usług - zostaje ok. 546 zł. Szlag trafił 454 zł. Nie różni się to zbyt znacząco od struktury wydatków rodzin bez nadmiaru dzieci. Taki mamy system. Takie państwo. PS. Dziś polecam: Naprawdę? - I oraz Naprawdę? - II. Z lekkim przymrużeniem oka zapraszam też do lektury o tym, jak spycham ;) - choć też przyznam, że nawet troszkę mi smutno, iż niniejszy post - IMHO dotyczący istotnej dyskusji - od razu trafił do dziewiątego rzędu SG.
79
BLOG
Komentarze