Jest jedna sprawa w kraju, którą staram się śledzić uważnie z perspektywy rodzinnego Tour de Scandinavia: rocznica Zbrodni Katyńskiej. List Putina do Tuska był dla mnie sporym zaskoczeniem. In plus, bo trudno zaprzeczyć, że przejęcie przez Rosjan roli gospodarza obchodów to znaczący krok do przodu w ich uznaniu winy - bez względu na to, ile z tego powodu wybuchnie sporów o organizacyjne szczegóły, o listę zaproszonych, czy o zestaw i narodowść ofiar, których pamięć ma być uczczona, w jakich rozmiarach, i w jakiej kolejności.
Oświadczenie Lecha Kaczyńskiego, iż pojedzie on do Katynia bez względu na cokolwiek, było ryzykowne, ale zrozumiałe. Może urtrudnić rozmowy z Rosjanami, lecz jest jasną deklaracją, iż nie mogą oni dyktować Polsce, kto ma być szefem delegacji, kto ma prawo być w Katyniu. Tyle, że jak znam życie - oświadczenie to padło bez uzgodnienia z MSZ, tu zaś trzeba zgodnej gry całej polskiej drużyny. Najgorsze, co może się zdarzyć, to ułatwienie Rosjanom rozgrywania wewnętrznych polskich sporów na swoją korzyść.
Dlatego z mieszanymi uczuciami przyjmuję słowa Radka Sikorskiego, które padły dziś wieczorem: rząd "pomoże" prezydentowi, jeśli ten istotnie zechce jechać do Katynia, lecz Radek "osobiście radzi" coś innego. Myślę, że jego pojawienie się na przykład w rocznicę zwycięstwa nad hitlerowskimi Niemcami w Moskwie, gdzie będą głowy państw plus na przykład uhonorowanie ofiar naszych oficerów w Charkowie i Miednoje, a pozostawienie akurat 70. rocznicy mordu katyńskiego premierowi i niestworzenie jakiejś dwuznaczności - to w sumie pakiet byłby bardziej jednoznaczny i bardziej dla nas korzystny - rzekł szef MSZ.
Czytałem to zdanie trzy razy i nadal nie rozumiem: gdzie dwuznaczność, gdzie jednoznaczność i korzyść. Panowie, wzywam was, póki nie jest za późno: opamiętajcie się! Uzgodnijcie w ciszy gabinetów, co macie do powiedzenia i co to ma oznaczać, a potem prezentujcie to zgodnie wobec Moskwy - do skutku.
